رقابت در دنیای گوشی‌های هوشمند طاقت‌فرسا است. این نکته را رئیس کمپانی شیائومی به خوبی درک می‌کند، چرا که همین چند روز قبل در پستی که به مناسب رونمایی از شیائومی ۱۴ اولترا در چین در شبکه‌ی اجتماعی ویبو منتشر کرد، چنین نوشت:
شنیدن چنین جمله‌ای از زبان شخص اول یکی از موفق‌ترین کمپانی‌های ساخت گوشی‌های هوشمند در دهه‌ی گذشته به‌خوبی نشانگر سطح بالای رقابت در بازار موبایل و نمایی از مسیر پر پیچ‌وخمی است که سازندگان این گجت‌ها باید برای دست‌یابی به فروش بالاتر و گرفتن سهم بیشتری از بازار طی کنند؛ اما این پایان ماجرا نیست، وضعیت برای گوشی‌های میان‌رده سخت‌تر و پیچیده‌تر هم می‌شود.
شاید گوشی‌های پرچم‌دار بتوانند به لطف استفاده از جدیدترین تکنولوژی‌ها و قدرتمندترین سخت‌افزارهای ممکن، کاربران را راحت‌تر دست به جیب کنند. شاید حتی بخش بسیار بزرگی از فروش گوشی‌های میان‌رده نه وابسته به نوع سخت‌افزار استفاده‌شده، بلکه به تعصب کاربران و وفاداری آن‌ها به برندهای خاص مرتبط باشد؛ اما خرید یک گوشی میان‌رده ورود به دنیایی متفاوت است.
گوشی‌های میان‌رده هستند که وب‌سایت‌های مقایسه‌ای و جدول‌های نتایج بنچمارک‌ها را داغ می‌کنند. برای انتخاب یکی از این گوشی‌ها باید ساعت‌ها بررسی متنی و ویدیویی را تحمل کنید و نانومتر به نانومتر، پیکسل به پیکسل و گرم به گرم گوشی‌ها را با هم مقایسه کنید تا به ازای هر ریالی که هزینه می‌کنید، بهترین گوشی ممکن را در اختیار داشته باشید.
یک گوشی پرچم‌دار می‌تواند بدون توجه به قیمت نهایی، هرآنچه عنوان «جدیدترین» را یدک می‌کشد در خود جا دهد. از سنسور دوربین گرفته تا تراشه و اسپیکر؛ ولی برای ساخت یک گوشی میان‌رده باید مهندسینی خبره و مدیرانی با تمرکز فولادین داشته باشید. درست مانند خنثی کردن یک بمب، سازنده‌ی گوشی میان‌رده هم باید بداند حذف کدام ویژگی‌ها باعث دلسردی کاربران نمی‌شود و کدام پارامترها هستند که نباید برای کاهش قیمت قربانی شوند.
همین حالا بازار گوشی‌های میان‌رده بازیگران قدرتمندی را به خود می‌بیند. از شیائومی و سامسونگ گرفته که اساتید این بازی به حساب می‌آیند، تا اوپو، وان‌پلاس، موتورولا (تحت مالکیت لنوو) و ایسوس که به واسطه‌ی سال‌ها تجربه تلاش می‌کنند سهم بیشتری از بازار پررونق گوشی‌های میان‌رده به دست آورند.